Önce bulmam lazım "ben"i

Sanki bulutlar çöktü kalbime,
Beni inandır aşka yeniden demek lüzumsuz.
Benim bana inanmam lazım senden önce.
Ben kayboldum içimde ve artık yokken ben,
Sen olamazsın ki ey sevgili.
Ben seni kendimle büyütmüşüm, kendimi senle.
Sen kayboldukça içimde ben kendimi kaybetmişim aslında.
Ve ben kayboldukça benliğimde,
Hiç sen kalmıyormuş geriye.
Aşkın deli dolu çığlıklar attığı günler aklımda sevgili.
Acını sevke dönüştürdüğüm günler.
Sensiz bir an geçmez diye düşündüren günler.
Bir masada saatlerce gözlerinde büyümek,
Ya da o kadar çocuklaşmak ki, herkesin küçümser bakışlarında bile aşkla bakmak birbirimize.
Çocukluk anlarında elimden almaya çalıştığın şekeri özlerdim.
Şimdi unutmuşum be sevgili.
Beni istemen o kalabalıkta bile, ufacık bir dokunuş istemen.
Kaçmam senden utançla ve belki çokça çocukça.
Şimdi mi?
Bahçelerde üşüdüğümüz günler,
Sana haykırarak gitmeni istediğim günler,
İçimin kanamasına rağmen sana git dediğim ama senin gitmediğin günler.
Seni daha çok severek, kinle baktığım anlar.
Hepsi kayboldu sevgili.
Bir ben kaldı ama
Benden başka.
Beni aldılar elimden,
Sen kalmadın bana.
Olamayan bir bana çok olurdun zaten...